Psychoterapia rodzin

Psychoterapia rodzinna jest formą terapii, w której uczestniczy najlepiej cała rodzina. Pomysł na spotkanie z całą rodziną wywodzi się z założenia, że rodzina jest czymś więcej niż tylko sumą poszczególnych jej członków. Każda z rodzin na swoje niepowtarzalne zasady, reguły postępowania, sposoby na utrzymanie relacji pomiędzy członkami rodziny. Osoby w rodzinie wzajemnie na siebie oddziałują. Dlatego takie wspólne spotkanie może dać możliwość przyjrzenia się funkcjonowaniu rodziny i odnalezienia zasobów, które posłużą do wychodzenia z trudnych sytuacji. Takie spotkanie rodzinne ma również swój pragmatyczny cel, gdyż pozwala zaangażować całą rodzinę, włącza wszystkie osoby w proces radzenia sobie z kryzysem.

Kiedy skorzystać z terapii rodzinnej

• kiedy odczuwamy, że problemy jednego z członków rodziny silnie wpływają na relacje z pozostałymi (np. choroba lub inne zewnętrzne i wewnętrzne kłopoty jednej osoby powodują, że w domu panuje napięcie, łatwo o wybuchy kłótni lub panuje przygnębienie i nikt ze sobą nie rozmawia o tym, co się dzieje).
• kiedy odczuwamy, że relacje w rodzinie przyczyniają się do problemów jednego z jej członków bądź je nasilają (np. kiedy pojawiają się konflikty między rodzicami i niebawem okazuje się, że dziecko jest przygnębione, izoluje się od rówieśników, ucieka z domu, wagaruje lub opuszcza się w nauce).
• kiedy poszczególne osoby w rodzinie doświadczają trudności we wzajemnych kontaktach (np. wybuchają konflikty o sprawy ważne i mniej ważne, nie można wspólnie podjąć decyzji, trudno jest wzajemnie zrozumieć swoje aktualne potrzeby i preferencje i w związku z tym pojawia się poczucie obcości, niezrozumienia lub braku zainteresowania).
• kiedy rodzina przeżywa jakiś kryzys życiowy (np. śmierć lub ciężką chorobę kogoś bliskiego, rozwód, utratę pracy itp.) i nie radzi sobie ze skutkami zachodzących zmian.
• kiedy ktoś z rodziny choruje na choroby przewlekłe, o których wiadomo w medycynie, że mają podłoże emocjonalne często związane z relacjami w rodzinie (tzw. choroby psychosomatyczne to np. astma, wrzody żołądka czy dwunastnicy, nadciśnienie).
• kiedy rodziców niepokoi zachowanie ich dziecka (np. dziecko zaczyna zachowywać się „dziwacznie”, inaczej niż do tej pory, lub zaczyna się moczyć, przestaje jeść, je raz nadmiernie, a kiedy indziej wcale).
• kiedy rodzice przeżywają trudności wychowawcze (np. dziecko jest wybuchowe, w szkole nauczyciele skarżą się na złe zachowanie).
• kiedy rodzice mają poczucie, że tracą kontakt ze swoim dzieckiem lub że ten kontakt jest niezadowalający i chcieliby to zmienić.